Bijna dood op de Mekong rivier
Blijf op de hoogte en volg Tom & Tamar
27 Maart 2016 | Laos, Luang Prabang
Hee schatjes,
Voor de picca's:
https://goo.gl/photos/3yTGjwTj1EVEPStE7
Op 25 maart zijn we met een busrit naar Chiang Khong gereden. Dit is een van de grensovergangen met Laos. We kwamen hier 's avonds laat aan en konden dus de volgende dag pas Laos binnen.
Toen we de volgende dag de grens over waren pakten we de slow boat naar Pak Beng, hier heb je een stop van een nacht om vervolgens de volgende dag door te gaan met de slowboat naar Luang Prabang. Dit was nog een heel avontuur. De eerste paar uur gingen prima, tot de motor opeens uitviel en we dus stuurloos ronddobberden op de rivier. Hierdoor voeren we tegen een grote rots aan. De Chinezen raakten meteen in paniek en eigende zich de weinige reddingsvesten toe. De echte paniek ontstond toen de booteigenaren ons ook vesten toegooiden.
Echter waren er 20 vesten voor 120 man waarvan de meeste gekaapt waren door de stomme chinezen. Gelukkig kwam er snel een kleiner bootje aan waar iedereen op moest. Wel raakte deze super vol, waardoor wij ons af begonnen te vragen of we op dit nieuwe bootje nou echt veel veiliger waren. Er waren namelijk ook van die vreselijk materialistische mensen die alle bagage ook nog op dat kleine bootje wilden waardoor er eerst heftig geschreeuwd moest worden om te zorgen dat we niet zouden zinken.
Gelukkig hielp dat en bracht het bootje ons naar de kust. Hier werden we gedropt voor anderhalf uur en konden we bekomen van de hevige schrik. Toen kwamen er twee boten aan om ons op te halen, inclusief de bagage. Helaas raakten Tamars schoenen verloren bij het overhevelen en drijven die nu de Mekong rivier af. R. I. P. Palladiums van Tamar. De rest van de reis liep voorspoedig en zo kwamen we 's avonds veilig aan in Pak Beng. Uitgeput van alle indrukken gingen we vroeg slapen om 's ochtends vroeg de boot weer te kunnen pakken.
27 maart;
's Ochtends rond acht uur liepen we alweer naar het haventje om de volgende boot te pakken. Rond half 10 vertrokken we dan ook eindelijk met een propvolle boot. Hier houdt men niet echt de tijd aan maar het aantal plaatsen, is de boot vol dan kan hij gaan en zo niet dan mag hij nog een paar uur wachten.
We hadden super veel eten en drinken ingeslagen omdat we ergens op internet hadden gelezen dat deze tocht wel 11 uur zou duren. Gelukkig viel dat erg mee en kwamen we om vijf uur 's avonds al aan in Luang Prabang. Toen zijn we samen met een pools stel op zoek gegaan naar een hotel. We hadden redelijk lang gezocht en kwamen uit op een heel mooi oud Frans koloniaal gebouw. De binnenkant was geheel van prachtig donker hout gemaakt. Ook lag het midden in het centrum en hadden we een fikse korting gekregen. Op booking stond het hotel voor 71 dollar per nacht, waar wij maar 11 dollar per nacht hoefden te betalen. Die avond hebben we nog wat rondgelopen door het dorp en zijn we op tijd gaan slapen.
Voor de picca's:
https://goo.gl/photos/3yTGjwTj1EVEPStE7
Op 25 maart zijn we met een busrit naar Chiang Khong gereden. Dit is een van de grensovergangen met Laos. We kwamen hier 's avonds laat aan en konden dus de volgende dag pas Laos binnen.
Toen we de volgende dag de grens over waren pakten we de slow boat naar Pak Beng, hier heb je een stop van een nacht om vervolgens de volgende dag door te gaan met de slowboat naar Luang Prabang. Dit was nog een heel avontuur. De eerste paar uur gingen prima, tot de motor opeens uitviel en we dus stuurloos ronddobberden op de rivier. Hierdoor voeren we tegen een grote rots aan. De Chinezen raakten meteen in paniek en eigende zich de weinige reddingsvesten toe. De echte paniek ontstond toen de booteigenaren ons ook vesten toegooiden.
Echter waren er 20 vesten voor 120 man waarvan de meeste gekaapt waren door de stomme chinezen. Gelukkig kwam er snel een kleiner bootje aan waar iedereen op moest. Wel raakte deze super vol, waardoor wij ons af begonnen te vragen of we op dit nieuwe bootje nou echt veel veiliger waren. Er waren namelijk ook van die vreselijk materialistische mensen die alle bagage ook nog op dat kleine bootje wilden waardoor er eerst heftig geschreeuwd moest worden om te zorgen dat we niet zouden zinken.
Gelukkig hielp dat en bracht het bootje ons naar de kust. Hier werden we gedropt voor anderhalf uur en konden we bekomen van de hevige schrik. Toen kwamen er twee boten aan om ons op te halen, inclusief de bagage. Helaas raakten Tamars schoenen verloren bij het overhevelen en drijven die nu de Mekong rivier af. R. I. P. Palladiums van Tamar. De rest van de reis liep voorspoedig en zo kwamen we 's avonds veilig aan in Pak Beng. Uitgeput van alle indrukken gingen we vroeg slapen om 's ochtends vroeg de boot weer te kunnen pakken.
27 maart;
's Ochtends rond acht uur liepen we alweer naar het haventje om de volgende boot te pakken. Rond half 10 vertrokken we dan ook eindelijk met een propvolle boot. Hier houdt men niet echt de tijd aan maar het aantal plaatsen, is de boot vol dan kan hij gaan en zo niet dan mag hij nog een paar uur wachten.
We hadden super veel eten en drinken ingeslagen omdat we ergens op internet hadden gelezen dat deze tocht wel 11 uur zou duren. Gelukkig viel dat erg mee en kwamen we om vijf uur 's avonds al aan in Luang Prabang. Toen zijn we samen met een pools stel op zoek gegaan naar een hotel. We hadden redelijk lang gezocht en kwamen uit op een heel mooi oud Frans koloniaal gebouw. De binnenkant was geheel van prachtig donker hout gemaakt. Ook lag het midden in het centrum en hadden we een fikse korting gekregen. Op booking stond het hotel voor 71 dollar per nacht, waar wij maar 11 dollar per nacht hoefden te betalen. Die avond hebben we nog wat rondgelopen door het dorp en zijn we op tijd gaan slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
