Prachtige Natuur en Spannende Avonturen
Blijf op de hoogte en volg Tom & Tamar
04 Mei 2016 | Vietnam, Phong Nha
Hoi lieve twerkertjes,
Voor de filmpjes en foto's:
https://goo.gl/photos/5HaLmBCuZEbze7VQA
Op 3 mei zijn we naar Phong Nha vertrokken. Eerst werden we vanuit Hue naar een industrieterrein gebracht, waar we een uur op de bus moesten wachten. Eenmaal in de bus ging het soepel en waren we binnen 5 uur in Phong Nha. We hadden zelfs WiFi in de bus, zodat we nog series hebben gekeken. Wat wel opmerkelijk was, was dat 1 van de 2 buschauffeurs allemaal flessen whiskey onder de slaapstoelen verborg. Hier was hij voor onze neus een half uur mee bezig. De ene na de andere fles verdween onder de stoelen en de man was heel druk bezig met allemaal schroevendraaiers om de stoelen te ontmantelen en weer in elkaar te schroeven. Hier voelden we ons een beetje ongemakkelijk bij.
De volgende dag moesten we gaan pinnen, aangezien ons geld op was. De atm in de stad had geen geld, dus moesten we met de bus een uur reizen naar een stadje verderop om te pinnen. We hebben sowieso veel problemen gehad met pinnen, en met alleen een normale bankpas red je het niet in Azië. Je hebt echt een credit card nodig in sommige steden! Het limiet van de credit card was bereikt, dus moest Toms vader in Nederland weer geld bijboeken, dus al met al zijn geldzaken lastig te regelen in Azië!
Nadat het gelukt was om te pinnen hebben we de bus terug genomen en zijn we naar een grot gegaan in Phong Nha zelf. Dit is de grootste grot ter wereld waar een rivier doorheen loopt. We gingen dus ook met een boot naar de grot toe, wat een erg mooie boottocht was! We voeren tussen de bergen door en je zag allemaal koeien en kinderen in het water zwemmen! De grot zelf was ook erg mooi, met veel stalagmieten en stalactieten.
De volgende dag, 5 mei, zijn we achterop de scooter bij twee locals naar de derde grootste grot ter wereld gegaan. De weg op de scooter erheen was een van de mooiste wegen die we ooit hebben gezien. We gingen dwars door de bergen en rijstvelden heen. Alles was groen en er liepen overal waterbuffels, super mooi! Ook de groot was heel mooi. Echt een immens grote grot die goed verlicht was, zodat je de stalactieten en stalagmieten goed kon zien. Hier kwamen we ook nog twee Nederlands jongens tegen met wie we de grot hebben bezocht.
Die avond hebben we de nachtbus gepakt naar Ninh Binh. We gingen helemaal achteraan zitten, want hier heb je de meeste ruimte. Eenmaal daar aangekomen hoorde we een vreemd geluid. In eerste instantie dachten we dat iemand z'n reiskussentje aan het opblazen was, maar het bleef aanhouden. Wat bleek, er lagen achter ons twee tassen die aan het bewegen waren..
Er zaten dus achter onze hoofden levende dieren in tassen die heel moeilijk aan het ademen waren. Dit vonden we natuurlijk niet kunnen en we waren best wel in shock. We besloten het de buschauffeurs te vertellen, maar zij deden alsof ze dom waren. We kwamen er dus al snel achter dat de dieren met opzet in de tas zaten en dat de buschauffeurs aan het smokkelen waren. We hadden dit de hele bus verteld, dus moesten de chauffeurs vanwege de druk wel achter kijken bij de tassen. Ze zeiden dat er niks in de tassen zat, maar vervolgens gingen ze de tassen wel heel moeilijk verplaatsen en verbergen, zodat ze zichzelf al wel verraadde. Vervolgens bleef een van de chauffeurs naast ons zitten en maakte hij allemaal gebaren dat we onze bek dicht moesten houden. Hij bleef heel vervelend naast ons liggen, dus we hadden niet echt zin om onder deze omstandigheden verder te reizen, dus wilden we uitstappen.
Toen besloot de man naast ons de tassen te pakken en mee naar voren te nemen, zodat we wel weer plek hadden en dat we de dieren niet meer konden zien. Dit nam natuurlijk niet het probleem weg, maar na het vorige incident met het smokkelen van de whiskey flessen (door dezelfde busoperator), besloten we maar te blijven zitten, aangezien een andere bus wellicht dezelfde problemen zou hebben.
Tamar besloot toen de animal rescue organisatie van Vietnam in te schakelen om de bus aan te houden, zodat de schuldigen zouden worden opgepakt en de dieren bevrijdt. Dit was natuurlijk wel een spannende onderneming, want de buschauffeurs waren heel vervelend en mogelijk ook wel gevaarlijk, als ze wisten wat er op het spel stond. Tamar stuurde de hele tijd onze coordinaten door en uiteindelijk wilden de organisatie een 'routine' controle gaan uitvoeren, zodat onze veilig gewaarborgd zou blijven. De operatie vroeg steeds wat er in de tassen zat, maar wij wisten dit niet. We gokten op een slang, aangezien een hond o.i.d. niet gesmokkeld hoeft te worden, de tas heel zwaar was en dat ze op een bepaalde manier aan de tas aan het voelen waren.
Maar goed, zeker weten deden we dit niet, waardoor de organisatie toch besloot niet in te grijpen. Het risico was te groot dat er 'slechts' een hond in zou zitten, wat dus niet een illegaal dier is om van A naar B mee te nemen.
We konden verder niks meer doen, behalve gaan checken wat er nou in de tas zou zitten. Dit kon helaas niet, aangezien we de tas niet in ons bereik hadden, plus dat het dier ook gevaarlijk kan zijn. Ook stopte de bus om de zo veel tijd in the middle of nowhere om tassen uit te wisselen met mensen langs de weg. Allemaal veel criminele zaken, wat er allemaal erg schimmig uitzag en heel bedriegend aanvoelde. We hebben dus een best vervelende busrit gehad met veel stress, zonder dat we de dieren hebben kunnen redden en de verantwoordelijken hebben kunnen laten aanhouden.
Toen we rond 4 uur 's nachts aankwamen zijn we met twee andere mensen de taxi ingestapt om naar een hotel te gaan. Dit bleek achteraf een vervelend hotel te zijn op een kut locatie. Van 5 tot 6 's nachts stond zelfs de staatsradio op straat keihard aan. In combinatie met de harde bedden en het feit dat we om 11 uur weer moesten uitchecken, hebben we slecht geslapen.
Voor de filmpjes en foto's:
https://goo.gl/photos/5HaLmBCuZEbze7VQA
Op 3 mei zijn we naar Phong Nha vertrokken. Eerst werden we vanuit Hue naar een industrieterrein gebracht, waar we een uur op de bus moesten wachten. Eenmaal in de bus ging het soepel en waren we binnen 5 uur in Phong Nha. We hadden zelfs WiFi in de bus, zodat we nog series hebben gekeken. Wat wel opmerkelijk was, was dat 1 van de 2 buschauffeurs allemaal flessen whiskey onder de slaapstoelen verborg. Hier was hij voor onze neus een half uur mee bezig. De ene na de andere fles verdween onder de stoelen en de man was heel druk bezig met allemaal schroevendraaiers om de stoelen te ontmantelen en weer in elkaar te schroeven. Hier voelden we ons een beetje ongemakkelijk bij.
De volgende dag moesten we gaan pinnen, aangezien ons geld op was. De atm in de stad had geen geld, dus moesten we met de bus een uur reizen naar een stadje verderop om te pinnen. We hebben sowieso veel problemen gehad met pinnen, en met alleen een normale bankpas red je het niet in Azië. Je hebt echt een credit card nodig in sommige steden! Het limiet van de credit card was bereikt, dus moest Toms vader in Nederland weer geld bijboeken, dus al met al zijn geldzaken lastig te regelen in Azië!
Nadat het gelukt was om te pinnen hebben we de bus terug genomen en zijn we naar een grot gegaan in Phong Nha zelf. Dit is de grootste grot ter wereld waar een rivier doorheen loopt. We gingen dus ook met een boot naar de grot toe, wat een erg mooie boottocht was! We voeren tussen de bergen door en je zag allemaal koeien en kinderen in het water zwemmen! De grot zelf was ook erg mooi, met veel stalagmieten en stalactieten.
De volgende dag, 5 mei, zijn we achterop de scooter bij twee locals naar de derde grootste grot ter wereld gegaan. De weg op de scooter erheen was een van de mooiste wegen die we ooit hebben gezien. We gingen dwars door de bergen en rijstvelden heen. Alles was groen en er liepen overal waterbuffels, super mooi! Ook de groot was heel mooi. Echt een immens grote grot die goed verlicht was, zodat je de stalactieten en stalagmieten goed kon zien. Hier kwamen we ook nog twee Nederlands jongens tegen met wie we de grot hebben bezocht.
Die avond hebben we de nachtbus gepakt naar Ninh Binh. We gingen helemaal achteraan zitten, want hier heb je de meeste ruimte. Eenmaal daar aangekomen hoorde we een vreemd geluid. In eerste instantie dachten we dat iemand z'n reiskussentje aan het opblazen was, maar het bleef aanhouden. Wat bleek, er lagen achter ons twee tassen die aan het bewegen waren..
Er zaten dus achter onze hoofden levende dieren in tassen die heel moeilijk aan het ademen waren. Dit vonden we natuurlijk niet kunnen en we waren best wel in shock. We besloten het de buschauffeurs te vertellen, maar zij deden alsof ze dom waren. We kwamen er dus al snel achter dat de dieren met opzet in de tas zaten en dat de buschauffeurs aan het smokkelen waren. We hadden dit de hele bus verteld, dus moesten de chauffeurs vanwege de druk wel achter kijken bij de tassen. Ze zeiden dat er niks in de tassen zat, maar vervolgens gingen ze de tassen wel heel moeilijk verplaatsen en verbergen, zodat ze zichzelf al wel verraadde. Vervolgens bleef een van de chauffeurs naast ons zitten en maakte hij allemaal gebaren dat we onze bek dicht moesten houden. Hij bleef heel vervelend naast ons liggen, dus we hadden niet echt zin om onder deze omstandigheden verder te reizen, dus wilden we uitstappen.
Toen besloot de man naast ons de tassen te pakken en mee naar voren te nemen, zodat we wel weer plek hadden en dat we de dieren niet meer konden zien. Dit nam natuurlijk niet het probleem weg, maar na het vorige incident met het smokkelen van de whiskey flessen (door dezelfde busoperator), besloten we maar te blijven zitten, aangezien een andere bus wellicht dezelfde problemen zou hebben.
Tamar besloot toen de animal rescue organisatie van Vietnam in te schakelen om de bus aan te houden, zodat de schuldigen zouden worden opgepakt en de dieren bevrijdt. Dit was natuurlijk wel een spannende onderneming, want de buschauffeurs waren heel vervelend en mogelijk ook wel gevaarlijk, als ze wisten wat er op het spel stond. Tamar stuurde de hele tijd onze coordinaten door en uiteindelijk wilden de organisatie een 'routine' controle gaan uitvoeren, zodat onze veilig gewaarborgd zou blijven. De operatie vroeg steeds wat er in de tassen zat, maar wij wisten dit niet. We gokten op een slang, aangezien een hond o.i.d. niet gesmokkeld hoeft te worden, de tas heel zwaar was en dat ze op een bepaalde manier aan de tas aan het voelen waren.
Maar goed, zeker weten deden we dit niet, waardoor de organisatie toch besloot niet in te grijpen. Het risico was te groot dat er 'slechts' een hond in zou zitten, wat dus niet een illegaal dier is om van A naar B mee te nemen.
We konden verder niks meer doen, behalve gaan checken wat er nou in de tas zou zitten. Dit kon helaas niet, aangezien we de tas niet in ons bereik hadden, plus dat het dier ook gevaarlijk kan zijn. Ook stopte de bus om de zo veel tijd in the middle of nowhere om tassen uit te wisselen met mensen langs de weg. Allemaal veel criminele zaken, wat er allemaal erg schimmig uitzag en heel bedriegend aanvoelde. We hebben dus een best vervelende busrit gehad met veel stress, zonder dat we de dieren hebben kunnen redden en de verantwoordelijken hebben kunnen laten aanhouden.
Toen we rond 4 uur 's nachts aankwamen zijn we met twee andere mensen de taxi ingestapt om naar een hotel te gaan. Dit bleek achteraf een vervelend hotel te zijn op een kut locatie. Van 5 tot 6 's nachts stond zelfs de staatsradio op straat keihard aan. In combinatie met de harde bedden en het feit dat we om 11 uur weer moesten uitchecken, hebben we slecht geslapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
