Horror in de Niah Caves en andere leuke dingen in
Blijf op de hoogte en volg Tom & Tamar
20 Februari 2016 | Maleisië, Miri
Hallo hondjes,
Voor de piccas en filmpas: https://goo.gl/photos/qiK23dV1pRKtZ7DR6
Op 20 februari hebben we het vliegtuig gepakt naar Miri, ergens anders op Borneo. We waren in de veronderstelling dat dit vlakbij de Mulu caves lag, maar dat was niet zo. De Mulu Caves zijn misschien wel de grootste bezienswaardigheid van Maleisisch Borneo, met de op één na grootste cave ter wereld en heel veel jungle en andere grotten. Dit wilden we dus echt zien, en alles wees er op dat je in Miri vlakbij zat, maar dat was dus niet zo. Je kon er alleen komen met een vliegtuig, terwijl het vlakbij lag. Door het regenseizoen waren namelijk de wegen en de rivieren onbegaanbaar. Om weer met het vliegtuig te gaan, en daar een gids te moeten huren voor de caves, zou ons 500 euro kosten voor 3 dagen. Vonden we iets te veel.
We zaten dus vast in Miri en we hadden al een vlucht geboekt naar de volgende bestemming, maar pas 5 dagen later. We moesten ons dus maar in Miri zien te vermaken. Een tip voor jullie, plan nóóit vooruit. We hadden in NL allemaal vluchten geboekt omdat we dachten dat het handig zou zijn, is het niet. Alles om moeten boeken en ook in dit geval hadden we niet moeten boeken. Je had rond Miri maar twee bezienswaardigheden, zodat we 3 van de 5 dagen waren aangewezen op shopping malls en films kijken in het hostel, aangezien er niks te doen was in Miri zelf en er geen zee of ander wat was waar je in kon zwemmen.
Maar goed, eenmaal aangekomen in Miri hadden we een lift gekregen van twee Australiërs die naar Brunei reden met een huurauto vanaf de AirPort. Ze wilden ons wel afzetten in Miri, wat ons weer een taxiritje bespaarde, aangezien het openbaar vervoer dat jaar ervoor was opgeheven, omdat er waarschijnlijk geen gebruik van werd gemaakt, omdat er geen fuck te doen is in Miri.
In de periode van 20 tot en met 24 februari waren naast eten, films kijken en slapen dit de enige hoogtepunten:
Tempels en een rondje Miri in de taxi:
We zijn door de taxi afgezet bij een aantal tempels. Het waren hindoeïstische, boeddhistische en Chinese tempels. Het klinkt interessanter dan het was, want we hadden het binnen een aantal minuten al gezien, ondanks dat de Chinese tempel de grootste Chinese tempel van zuid oost Azië was. Wat wel opviel is dat de Chinese tempel ontzettend kitch is. Het is zo'n namaak tempel met kitch Xenos spullen, wat wel erg grappig is om te zien. Daarna zijn we met de taxi naar Canada Hill gereden waar we 'uitzicht' hadden over de hele stad. Er was alleen een bosbrand, waardoor er gigantische smog was en er as naar beneden viel, zodat we niks zagen. De bosbrand hebben we overigens niet gezien, die was kilometers verderop.
Lambir Hills & waterfalls:
Dit zou onze eerste echte jungletocht worden in Borneo. Dit natuurpark lag op ongeveer 3 kwartier rijden van Miri, waar we heen zijn gereden met de bus. De jungletocht was heel erg vermoeiend, want het was voor je gevoel rond de 50 graden in de jungle, waardoor je liters en liters zweette. Ook was het pad moeilijk begaanbaar, wat niet echt meehielp. De bomen waren heel erg mooi en je had echt het gevoel dat je in de jungle was, zodat we ons Tarzan en Jane voelden. Alleen zagen we wéér geen dieren. Een vogel, een paar mieren en misschien nog wat kleins, maar het viel weer heel erg tegen.
We hadden dus een beetje een dubbel gevoel over deze hike. Aan de ene kant was het echt een ervaring om in een dichte jungle rond te lopen, aan de andere kant hadden we graag een rondslingerde aap willen zien. Achteraf hoorden we dat de dieren alleen achterin het park zichtbaar zijn, aangezien ze dus heel schuw zijn. Wij hadden al een hike van 3 uur gedaan, achterin het park hield een hike van 8 uur in. Beetje te veel van het goede na ons Merapi avontuur.
Gelukkig had je in het natuurpark op verschillende plekken watervallen. We waren naar de grootse toe gelopen en hebben toen midden in de jungle bij een super mooie waterval gezwommen. Het was heel verfrissend na die hike van 3 uur en een bijzondere ervaring, aangezien je ergens in het midden van een dicht regenwoud zo iets moois hebt.
Na een uurtje lekker gezwommen te hebben, zijn we naar de park HQ gelopen. Dit was gelukkig maar 20
minuutjes. Hier hebben we dus bus terug genomen naar Miri. Deze bus kwam eens in de zoveel tijd langsgereden op de hoofdweg naast het natuurpark, dus moest je echt gaan wachten langs de kant van de weg, zodat je soort van moest liften.
De andere bezienswaardigheid, de Niah Caves:
We pakten 's ochtends vroeg de taxi om bij de busterminal te komen. Vanuit daar moesten we nog 2 uur met de bus om bij die nationale park aan te komen. Dit park is een bijzonder park, aangezien hier 40.000 jaar geleden de eerste mens van Zuid-Oost Azië is gevonden. Dit park is dus een leuk alternatief voor de Mulu Caves, waar we dus helaas niet heen konden.
Toen we aankwamen bij het park zagen we tot ons geluk dat de eerste 4 km door het park naar de caves toe over een verhard pad was. Anders had dit door de dichte jungle nog zeker 4/5 uur gekost om dan uiteindelijk nog een aantal uren door de caves te moeten lopen. Dat had al met al veel te veel tijd gekost, aangezien je ook nog terug moet..
Toen we aankwamen bij de caves viel al meteen op hoe groot de grot was. Er konden zeker een aantal boeings op elkaar en naast elkaar in. En het leuke aan alles was dat er een pad heen liep dat uiteindelijk in complete duisternis zou uitkomen. Daar in de duisternis zouden de vleermuizen en kakkerlakken op ons wachten. We zagen aan de hoeveelheid poep op de paden al dat er redelijk wat vleermuizen zouden zijn, die elk moment weer zouden kunnen poepen. Tamar kwam toen met het lumineuze idee om met een paraplu op door de grot te gaan lopen.
Al na 5 minuten lopen kwamen we in complete donker terecht. We hadden onze hoofdlampen om het pad te volgen, maar je zag dus af en toe niet waar je je aan vast pakte. Tamar had op een gegeven moment bijna twee reuze kakkerlakken met voelsprieten geplet met haar hand, wat heel wat gekrijs opleverde, waardoor zowat alle vleermuizen begon te krijsen en te vliegen. De weg door het donker duurde een half uur, maar doordat we een aantal keer verkeerd liepen, deden we er wel 45 minuten tot een uur over. Je kon niks zien en het enige wat je hoorde was het getik van de vleermuizen, die met behulp van echo's door de grot vliegen.
Het rookt er volgens Tamar naar een bejaardentehuis door alle vleermuizen poep. Uiteindelijk kwamen we aan het einde van de cave en gingen we naar de painted cave to. Hier had je muurschilderingen van duizenden jaren geleden. Hier was ook de eerste persoon van ZO- Azië opgegraven. Wat opviel was dat alleen de muurschilderingen afgezet waren met een hek. De plek waar zulke historische botten zijn opgegraven was voor iedereen toegankelijk. Je kon in het gat staan waar er gegraven was. Vonden we een beetje apart. Ook waren ze bezig met nieuwe opgravingen, waar je ook bij kon. Je kon in principe dus zo 'verder' gaan met het werk van archeologen en allemaal historische voorwerpen en resten vinden. Zou in Europa niet kunnen waarschijnlijk!
Het was inmiddels een uur of 4 en we moesten nog helemaal terug naar het begin van het park. We moesten op dezelfde route terug als dat we heen waren gekomen, wat op de heenweg 3/4 uur had geduurd. Dat moest sneller op de terugweg, anders zouden we in het donker moeten lopen. We liepen dus heel snel, over alle goede paden terug en waren er uiteindelijk binnen een uur.
Het was al met al erg vochtig in de grotten, veel vochtiger dan dat we gewend waren. We hebben echt liters gezweet, het was niet meer normaal. Het was er zo benauwd. Verder was het ongeveer in de hele grot pikkedonker en waren de beesten best wel creapy. Tom had nog per ongeluk zo'n kakkerlak kapot gestampt en dat is ook geen pretje omdat het daarna nog leefde. Dus moesten we dat vieze ding uit z'n leiden verlossen, door er nog meer op te stampen, waardoor er allemaal rotzooi uitkwam.
Al met al een leuke ervaring, maar als je bijvoorbeeld naar de Deer Cave in Mulu was gegaan, de tweede grootste grot ter wereld, had je onderhand door de kakkerlakken en vleermuizenpoep moeten zwemmen. Het hele ecosysteem van die grot draait op bat shit, dus is het ook niet bijzonder erg om dat aspect te moeten missen.
Voor de piccas en filmpas: https://goo.gl/photos/qiK23dV1pRKtZ7DR6
Op 20 februari hebben we het vliegtuig gepakt naar Miri, ergens anders op Borneo. We waren in de veronderstelling dat dit vlakbij de Mulu caves lag, maar dat was niet zo. De Mulu Caves zijn misschien wel de grootste bezienswaardigheid van Maleisisch Borneo, met de op één na grootste cave ter wereld en heel veel jungle en andere grotten. Dit wilden we dus echt zien, en alles wees er op dat je in Miri vlakbij zat, maar dat was dus niet zo. Je kon er alleen komen met een vliegtuig, terwijl het vlakbij lag. Door het regenseizoen waren namelijk de wegen en de rivieren onbegaanbaar. Om weer met het vliegtuig te gaan, en daar een gids te moeten huren voor de caves, zou ons 500 euro kosten voor 3 dagen. Vonden we iets te veel.
We zaten dus vast in Miri en we hadden al een vlucht geboekt naar de volgende bestemming, maar pas 5 dagen later. We moesten ons dus maar in Miri zien te vermaken. Een tip voor jullie, plan nóóit vooruit. We hadden in NL allemaal vluchten geboekt omdat we dachten dat het handig zou zijn, is het niet. Alles om moeten boeken en ook in dit geval hadden we niet moeten boeken. Je had rond Miri maar twee bezienswaardigheden, zodat we 3 van de 5 dagen waren aangewezen op shopping malls en films kijken in het hostel, aangezien er niks te doen was in Miri zelf en er geen zee of ander wat was waar je in kon zwemmen.
Maar goed, eenmaal aangekomen in Miri hadden we een lift gekregen van twee Australiërs die naar Brunei reden met een huurauto vanaf de AirPort. Ze wilden ons wel afzetten in Miri, wat ons weer een taxiritje bespaarde, aangezien het openbaar vervoer dat jaar ervoor was opgeheven, omdat er waarschijnlijk geen gebruik van werd gemaakt, omdat er geen fuck te doen is in Miri.
In de periode van 20 tot en met 24 februari waren naast eten, films kijken en slapen dit de enige hoogtepunten:
Tempels en een rondje Miri in de taxi:
We zijn door de taxi afgezet bij een aantal tempels. Het waren hindoeïstische, boeddhistische en Chinese tempels. Het klinkt interessanter dan het was, want we hadden het binnen een aantal minuten al gezien, ondanks dat de Chinese tempel de grootste Chinese tempel van zuid oost Azië was. Wat wel opviel is dat de Chinese tempel ontzettend kitch is. Het is zo'n namaak tempel met kitch Xenos spullen, wat wel erg grappig is om te zien. Daarna zijn we met de taxi naar Canada Hill gereden waar we 'uitzicht' hadden over de hele stad. Er was alleen een bosbrand, waardoor er gigantische smog was en er as naar beneden viel, zodat we niks zagen. De bosbrand hebben we overigens niet gezien, die was kilometers verderop.
Lambir Hills & waterfalls:
Dit zou onze eerste echte jungletocht worden in Borneo. Dit natuurpark lag op ongeveer 3 kwartier rijden van Miri, waar we heen zijn gereden met de bus. De jungletocht was heel erg vermoeiend, want het was voor je gevoel rond de 50 graden in de jungle, waardoor je liters en liters zweette. Ook was het pad moeilijk begaanbaar, wat niet echt meehielp. De bomen waren heel erg mooi en je had echt het gevoel dat je in de jungle was, zodat we ons Tarzan en Jane voelden. Alleen zagen we wéér geen dieren. Een vogel, een paar mieren en misschien nog wat kleins, maar het viel weer heel erg tegen.
We hadden dus een beetje een dubbel gevoel over deze hike. Aan de ene kant was het echt een ervaring om in een dichte jungle rond te lopen, aan de andere kant hadden we graag een rondslingerde aap willen zien. Achteraf hoorden we dat de dieren alleen achterin het park zichtbaar zijn, aangezien ze dus heel schuw zijn. Wij hadden al een hike van 3 uur gedaan, achterin het park hield een hike van 8 uur in. Beetje te veel van het goede na ons Merapi avontuur.
Gelukkig had je in het natuurpark op verschillende plekken watervallen. We waren naar de grootse toe gelopen en hebben toen midden in de jungle bij een super mooie waterval gezwommen. Het was heel verfrissend na die hike van 3 uur en een bijzondere ervaring, aangezien je ergens in het midden van een dicht regenwoud zo iets moois hebt.
Na een uurtje lekker gezwommen te hebben, zijn we naar de park HQ gelopen. Dit was gelukkig maar 20
minuutjes. Hier hebben we dus bus terug genomen naar Miri. Deze bus kwam eens in de zoveel tijd langsgereden op de hoofdweg naast het natuurpark, dus moest je echt gaan wachten langs de kant van de weg, zodat je soort van moest liften.
De andere bezienswaardigheid, de Niah Caves:
We pakten 's ochtends vroeg de taxi om bij de busterminal te komen. Vanuit daar moesten we nog 2 uur met de bus om bij die nationale park aan te komen. Dit park is een bijzonder park, aangezien hier 40.000 jaar geleden de eerste mens van Zuid-Oost Azië is gevonden. Dit park is dus een leuk alternatief voor de Mulu Caves, waar we dus helaas niet heen konden.
Toen we aankwamen bij het park zagen we tot ons geluk dat de eerste 4 km door het park naar de caves toe over een verhard pad was. Anders had dit door de dichte jungle nog zeker 4/5 uur gekost om dan uiteindelijk nog een aantal uren door de caves te moeten lopen. Dat had al met al veel te veel tijd gekost, aangezien je ook nog terug moet..
Toen we aankwamen bij de caves viel al meteen op hoe groot de grot was. Er konden zeker een aantal boeings op elkaar en naast elkaar in. En het leuke aan alles was dat er een pad heen liep dat uiteindelijk in complete duisternis zou uitkomen. Daar in de duisternis zouden de vleermuizen en kakkerlakken op ons wachten. We zagen aan de hoeveelheid poep op de paden al dat er redelijk wat vleermuizen zouden zijn, die elk moment weer zouden kunnen poepen. Tamar kwam toen met het lumineuze idee om met een paraplu op door de grot te gaan lopen.
Al na 5 minuten lopen kwamen we in complete donker terecht. We hadden onze hoofdlampen om het pad te volgen, maar je zag dus af en toe niet waar je je aan vast pakte. Tamar had op een gegeven moment bijna twee reuze kakkerlakken met voelsprieten geplet met haar hand, wat heel wat gekrijs opleverde, waardoor zowat alle vleermuizen begon te krijsen en te vliegen. De weg door het donker duurde een half uur, maar doordat we een aantal keer verkeerd liepen, deden we er wel 45 minuten tot een uur over. Je kon niks zien en het enige wat je hoorde was het getik van de vleermuizen, die met behulp van echo's door de grot vliegen.
Het rookt er volgens Tamar naar een bejaardentehuis door alle vleermuizen poep. Uiteindelijk kwamen we aan het einde van de cave en gingen we naar de painted cave to. Hier had je muurschilderingen van duizenden jaren geleden. Hier was ook de eerste persoon van ZO- Azië opgegraven. Wat opviel was dat alleen de muurschilderingen afgezet waren met een hek. De plek waar zulke historische botten zijn opgegraven was voor iedereen toegankelijk. Je kon in het gat staan waar er gegraven was. Vonden we een beetje apart. Ook waren ze bezig met nieuwe opgravingen, waar je ook bij kon. Je kon in principe dus zo 'verder' gaan met het werk van archeologen en allemaal historische voorwerpen en resten vinden. Zou in Europa niet kunnen waarschijnlijk!
Het was inmiddels een uur of 4 en we moesten nog helemaal terug naar het begin van het park. We moesten op dezelfde route terug als dat we heen waren gekomen, wat op de heenweg 3/4 uur had geduurd. Dat moest sneller op de terugweg, anders zouden we in het donker moeten lopen. We liepen dus heel snel, over alle goede paden terug en waren er uiteindelijk binnen een uur.
Het was al met al erg vochtig in de grotten, veel vochtiger dan dat we gewend waren. We hebben echt liters gezweet, het was niet meer normaal. Het was er zo benauwd. Verder was het ongeveer in de hele grot pikkedonker en waren de beesten best wel creapy. Tom had nog per ongeluk zo'n kakkerlak kapot gestampt en dat is ook geen pretje omdat het daarna nog leefde. Dus moesten we dat vieze ding uit z'n leiden verlossen, door er nog meer op te stampen, waardoor er allemaal rotzooi uitkwam.
Al met al een leuke ervaring, maar als je bijvoorbeeld naar de Deer Cave in Mulu was gegaan, de tweede grootste grot ter wereld, had je onderhand door de kakkerlakken en vleermuizenpoep moeten zwemmen. Het hele ecosysteem van die grot draait op bat shit, dus is het ook niet bijzonder erg om dat aspect te moeten missen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
