Het Einde der Reistijden
Blijf op de hoogte en volg Tom & Tamar
07 Juni 2016 | Thailand, Bangkok
Hallo schaapjes,
Voor de mooie foto's:
https://goo.gl/photos/QULKp2TNWczAJbg19
Op 3 juni zijn we aangekomen in Bangkok op het treinstation. We hadden nog redelijk goed kunnen slapen in de trein, dus waren we om 7 uur 's ochtends niet super moe.
We kwamen rond 8 aan en werden al om kwart voor 7 wakker gemaakt, zodat ze alle bedden konden inklappen en dat we aankwamen terwijl we op stoelen zaten. We kwamen ergens achteraan op het perron aan, dus moesten we nog erg ver lopen met al onze tassen. Buiten hebben we een taxi genomen naar ons hotel toe, want nog wel een half uur rijden was.
Eenmaal aangekomen bij het hotel hebben we ingecheckt, hebben we gedoucht en zijn we nog even een uurtje gaan slapen. Die middag zijn we wat gaan eten bij de 7eleven en zijn we naar Ko Saenroad gegaan. Dit is een beroemde straat in Bangkok waar bijvoorbeeld Leonardo DiCaprio verbleef tijdens de film the beach. Dit is een drukke uitgaansstraat waar ze allemaal barretjes hebben en winkels met nep spullen. We hebben hier even over heen gelopen en kwamen toen bij het einde van de straat. Hier hebben we de tuktuk gepakt naar de MBK megamall.
Het was met het drukke verkeer in Bangkok een half uurtje rijden. Toen we aankwamen zagen we niet hoe immens het allemaal was, want je hebt een gebied met een oppervlakte van vele kilometers dat volstaat met malls. De één nog groter dan de ander. Je kan van mall na mall lopen over de zogenaamde Skywalk. Dit is een verdieping op alle straten waardoor je je makkelijk kan bewegen door dat mall-gebied, zonder last te hebben van het verkeer. Boven op de Skywalk heb je weer de skytrain, dus benutten ze de ruimte daar goed.
Maar goed, wij gingen dus de MBK mall in, bekend om haar nep spullen. Dit viel heel erg mee. Maar één verdieping verkocht echt veel nep spullen en dat waren ook nog eens de standaard spulletjes. Wij zijn toen maar lekker naar de bioscoop gegaan, aangezien we door de treinreis nog wel moe waren. We zijn naar de film me before you gegaan, waar Tamar al een maand lang heen wilde. Na de film hebben we nog even bij een sushi restaurant gegeten (as usual)!
Na het eten wilde we naar een bekende hoerenbuurt lopen, maar onderweg kwamen we erachter dat we toch best moe waren en staakte we onze trip. We pakten toen maar de taxi die ons naar huis bracht. Dit was nog een hele opgave, aangezien het 's avonds helemaal vast staat. We deden dus ook 10 minuten over letterlijk 100 meter. Al met al moesten we toen 2 euro betalen voor dit ritje, haha.
De volgende dag, 4 juni, zijn we naar de Chatuchak markt gegaan. Dit is de grootste markt van Thailand, dus dat beloofde wat goeds.. We pakten de local bus, wat verrassend genoeg heel goed ging. Op internet staan namelijk allemaal verhalen dat het onmogelijk is, maar dit viel dus heel erg mee. We betaalden per persoon ongeveer 40 eurocent om drie kwartier in de bus te zitten, wat dus ook weer lekker cheap is.
Daar aangekomen was het een grote chaos, aangezien je al duizenden stalletjes zag waar ze alles verkochten, van eten tot kleren tot aan levende eekhoorns. We hebben toen eerst even wat gegeten, om energie te verzamelen om dit allemaal te trotseren in de mensenmassa. In de uren die volgden hebben we heeel veel dingen gekocht, voornamelijk kleding, voor goede prijzen, dus aan het einde van de markt waren we moe maar voldaan. Onze voeten deden toen erg veel moe, dus hebben we een voetmassage genomen, voor bijna 4 euro voor 30 minuten.
Na de markt hebben we de metro gepakt naar Cowboy road, een bekende hoerenbuurt. Maar wij gingen voor the Old Dutch Corner, waar je frikandellen kon kopen. Tamar had al maanden dikke cravings, dus zijn we hier maar naar toe gegaan. Een frikandel kostte bijna 2,50 per stuk, wat het voor Thaise principes mega duur maakte. Maar goed, Tamar had haar frikandel en het smaakte nog best wel naar de Nederlandse, dus ze was happy.
Hierna zijn we naar een cheap sushi restaurant gegaan, waar je voor 75 cent gerechten had. Je kreeg twee salmon Nigiri voor deze prijs, wat in vergeleken met onze sushi ervaringen uit andere landen spotgoedkoop is. Het was ook nog eens heel lekker! Het restaurant had weer een lopende band, waar zelfs ook toetjes voorbij kwamen, zoals red velvet taarten, cheesecakes en brownies.
Na veel te hebben gegeten besloten we om maar weer de taxi naar huis te pakken. Dit was een slecht idee..
Dit is wat we gebeurde:
We zaten net in de taxi, we moesten 7 km ongeveer. En de taxi chauffeurs willen altijd een fixed price, maar met de meter rijden is goedkoper. Moesten we 70 sec lang bij een stoplicht wachten, en wachten kost ook geld want de meter loopt dan door. Was het eindelijk groen, deed hij net alsof z'n auto het niet meer deed, zodat het stoplicht weer 70 sec lang op rood ging. Daarna wilde hij de hele tijd totaal de verkeerde kant op rijden, maar ik had gps dus ik loodse hem met veel pijn en moeite de hele tijd de goede kant op, want hij wilde de hele tijd verkeerd rijden. Super vaak stoppen en zacht rijden voor een groen stoplicht; mensen voorlaten in een overvol Bangkok. Traineren tot de seconde. En toen moesten we afslaan, reed hij de snelweg op, totaaaal de andere kant op. Zijn we boos uitgestapt, stonden we in de ghetto. Moesten we weer terug; weer opgelicht door de taxi.
Al met al waren we niet veel geld kwijt, maar we waren wel flink opgelicht door twee chauffeurs en we deden 1,5 uur over 7 kilometer en kwamen wel in gevaarlijke, niet-toeristische gebieden terecht.
De volgende dag, 5 juni, hebben we besloten om lekker te gaan reizen met de bus, wat veel chiller is en nog eens veel goedkoper. Nadat we eindelijk in de bus zaten (na wel een uur te hebben gewacht, eerst bij een verkeerde bushalte) zijn we weer richting het mall gebied gegaan. We wilden wel ergens anders heen, maar het was zooo warm en vochtig dat we echt verlangde naar de airco van een mall. We hebben vandaag dus weer rondgelopen in de malls, waarna we in de avond de skytrain hebben gepakt naar de hoerenbuurt waar we op de eerste dag niet naar toe zijn gegaan.
Hier had je weer een markt, maar die viel tegen. En de verkopers hadden wel problemen met afdingen. Tom wilde wat kopen en de verkoper zei 150 baht, wilde Tom het kopen na 5 minuten passen e.d. wilde hij het niet meer en kregen we ook geen andere prijs. Je wil wat verkopen of niet!
De hoerenbuurt was verder niet heel bijzonder, we hadden het aparter verwacht, dus hebben we maar weer de metro terug genomen naar het mall gebied, omdat we daar wisten welke bus we moesten pakken naar het hotel.
We moesten weer lang wachten op de bus, maar we kwamen wel zonder stress aan bij ons hotel, en we betaalden rond één tiende van de prijs van een taxi.
Op onze laatste dag, 6 juni, hebben we praktische zaken geregeld. Tamar moest nog antibiotica hebben, aangezien dit een stuk goedkoper is in Thailand. We hebben voor een aantal jaar ingeslagen, mocht ze het nodig hebben. Daar hopen we natuurlijk niet op!
De receptie van ons hotel had ons geholpen met het vinden van een goedkope apotheek, wat heel handig was, want dit scheelde ook al weer 1/3e van de prijs.
Nadat we de antibiotica hadden gekocht, zijn we naar Ko Saen road gegaan om nog de laatste dingetjes te kopen voor thuis. We hadden amper geld over, dus hebben we het goedkoopste menu van de McDonald's gegeten, wat overigens prima was.
Die avond hebben we de tas ingepakt en rustig aan een serietje gekeken.
7 juni, the big day. We gaan weer terug! Na 150 dagen in Azië is het weer mooi om te gaan. Ondanks dat we meerdere wekkers hadden gezet, waren we beiden ruim voor dat ze afgingen wakker. Toch de zenuwen denken we. We hebben ook niet zo goed geslapen, maar dat halen we wel weer in in het vliegtuig.
Momenteel zitten we in de luchthaven, nadat alles soepel verlopen is. De taxi kwam op tijd en was binnen 45 minuten op de AirPort. Daarna hebben we meteen ingecheckt en zijn we door de douane gegaan. Alles zonder problemen gelukkig!
Nadat we onze laatste 100 baht (2,5e euro) hebben uitgegeven aan drinken en een hotdog zitten we nu te wachten op het vliegtuig. We boerden over 52 minuten (11:00) en dan vliegen we om 11:40 dan toch echt naar huis! Maar voordat we aankomen in Amsterdam, moeten we nog op London vliegen!
Tot snel xoxo
Voor de mooie foto's:
https://goo.gl/photos/QULKp2TNWczAJbg19
Op 3 juni zijn we aangekomen in Bangkok op het treinstation. We hadden nog redelijk goed kunnen slapen in de trein, dus waren we om 7 uur 's ochtends niet super moe.
We kwamen rond 8 aan en werden al om kwart voor 7 wakker gemaakt, zodat ze alle bedden konden inklappen en dat we aankwamen terwijl we op stoelen zaten. We kwamen ergens achteraan op het perron aan, dus moesten we nog erg ver lopen met al onze tassen. Buiten hebben we een taxi genomen naar ons hotel toe, want nog wel een half uur rijden was.
Eenmaal aangekomen bij het hotel hebben we ingecheckt, hebben we gedoucht en zijn we nog even een uurtje gaan slapen. Die middag zijn we wat gaan eten bij de 7eleven en zijn we naar Ko Saenroad gegaan. Dit is een beroemde straat in Bangkok waar bijvoorbeeld Leonardo DiCaprio verbleef tijdens de film the beach. Dit is een drukke uitgaansstraat waar ze allemaal barretjes hebben en winkels met nep spullen. We hebben hier even over heen gelopen en kwamen toen bij het einde van de straat. Hier hebben we de tuktuk gepakt naar de MBK megamall.
Het was met het drukke verkeer in Bangkok een half uurtje rijden. Toen we aankwamen zagen we niet hoe immens het allemaal was, want je hebt een gebied met een oppervlakte van vele kilometers dat volstaat met malls. De één nog groter dan de ander. Je kan van mall na mall lopen over de zogenaamde Skywalk. Dit is een verdieping op alle straten waardoor je je makkelijk kan bewegen door dat mall-gebied, zonder last te hebben van het verkeer. Boven op de Skywalk heb je weer de skytrain, dus benutten ze de ruimte daar goed.
Maar goed, wij gingen dus de MBK mall in, bekend om haar nep spullen. Dit viel heel erg mee. Maar één verdieping verkocht echt veel nep spullen en dat waren ook nog eens de standaard spulletjes. Wij zijn toen maar lekker naar de bioscoop gegaan, aangezien we door de treinreis nog wel moe waren. We zijn naar de film me before you gegaan, waar Tamar al een maand lang heen wilde. Na de film hebben we nog even bij een sushi restaurant gegeten (as usual)!
Na het eten wilde we naar een bekende hoerenbuurt lopen, maar onderweg kwamen we erachter dat we toch best moe waren en staakte we onze trip. We pakten toen maar de taxi die ons naar huis bracht. Dit was nog een hele opgave, aangezien het 's avonds helemaal vast staat. We deden dus ook 10 minuten over letterlijk 100 meter. Al met al moesten we toen 2 euro betalen voor dit ritje, haha.
De volgende dag, 4 juni, zijn we naar de Chatuchak markt gegaan. Dit is de grootste markt van Thailand, dus dat beloofde wat goeds.. We pakten de local bus, wat verrassend genoeg heel goed ging. Op internet staan namelijk allemaal verhalen dat het onmogelijk is, maar dit viel dus heel erg mee. We betaalden per persoon ongeveer 40 eurocent om drie kwartier in de bus te zitten, wat dus ook weer lekker cheap is.
Daar aangekomen was het een grote chaos, aangezien je al duizenden stalletjes zag waar ze alles verkochten, van eten tot kleren tot aan levende eekhoorns. We hebben toen eerst even wat gegeten, om energie te verzamelen om dit allemaal te trotseren in de mensenmassa. In de uren die volgden hebben we heeel veel dingen gekocht, voornamelijk kleding, voor goede prijzen, dus aan het einde van de markt waren we moe maar voldaan. Onze voeten deden toen erg veel moe, dus hebben we een voetmassage genomen, voor bijna 4 euro voor 30 minuten.
Na de markt hebben we de metro gepakt naar Cowboy road, een bekende hoerenbuurt. Maar wij gingen voor the Old Dutch Corner, waar je frikandellen kon kopen. Tamar had al maanden dikke cravings, dus zijn we hier maar naar toe gegaan. Een frikandel kostte bijna 2,50 per stuk, wat het voor Thaise principes mega duur maakte. Maar goed, Tamar had haar frikandel en het smaakte nog best wel naar de Nederlandse, dus ze was happy.
Hierna zijn we naar een cheap sushi restaurant gegaan, waar je voor 75 cent gerechten had. Je kreeg twee salmon Nigiri voor deze prijs, wat in vergeleken met onze sushi ervaringen uit andere landen spotgoedkoop is. Het was ook nog eens heel lekker! Het restaurant had weer een lopende band, waar zelfs ook toetjes voorbij kwamen, zoals red velvet taarten, cheesecakes en brownies.
Na veel te hebben gegeten besloten we om maar weer de taxi naar huis te pakken. Dit was een slecht idee..
Dit is wat we gebeurde:
We zaten net in de taxi, we moesten 7 km ongeveer. En de taxi chauffeurs willen altijd een fixed price, maar met de meter rijden is goedkoper. Moesten we 70 sec lang bij een stoplicht wachten, en wachten kost ook geld want de meter loopt dan door. Was het eindelijk groen, deed hij net alsof z'n auto het niet meer deed, zodat het stoplicht weer 70 sec lang op rood ging. Daarna wilde hij de hele tijd totaal de verkeerde kant op rijden, maar ik had gps dus ik loodse hem met veel pijn en moeite de hele tijd de goede kant op, want hij wilde de hele tijd verkeerd rijden. Super vaak stoppen en zacht rijden voor een groen stoplicht; mensen voorlaten in een overvol Bangkok. Traineren tot de seconde. En toen moesten we afslaan, reed hij de snelweg op, totaaaal de andere kant op. Zijn we boos uitgestapt, stonden we in de ghetto. Moesten we weer terug; weer opgelicht door de taxi.
Al met al waren we niet veel geld kwijt, maar we waren wel flink opgelicht door twee chauffeurs en we deden 1,5 uur over 7 kilometer en kwamen wel in gevaarlijke, niet-toeristische gebieden terecht.
De volgende dag, 5 juni, hebben we besloten om lekker te gaan reizen met de bus, wat veel chiller is en nog eens veel goedkoper. Nadat we eindelijk in de bus zaten (na wel een uur te hebben gewacht, eerst bij een verkeerde bushalte) zijn we weer richting het mall gebied gegaan. We wilden wel ergens anders heen, maar het was zooo warm en vochtig dat we echt verlangde naar de airco van een mall. We hebben vandaag dus weer rondgelopen in de malls, waarna we in de avond de skytrain hebben gepakt naar de hoerenbuurt waar we op de eerste dag niet naar toe zijn gegaan.
Hier had je weer een markt, maar die viel tegen. En de verkopers hadden wel problemen met afdingen. Tom wilde wat kopen en de verkoper zei 150 baht, wilde Tom het kopen na 5 minuten passen e.d. wilde hij het niet meer en kregen we ook geen andere prijs. Je wil wat verkopen of niet!
De hoerenbuurt was verder niet heel bijzonder, we hadden het aparter verwacht, dus hebben we maar weer de metro terug genomen naar het mall gebied, omdat we daar wisten welke bus we moesten pakken naar het hotel.
We moesten weer lang wachten op de bus, maar we kwamen wel zonder stress aan bij ons hotel, en we betaalden rond één tiende van de prijs van een taxi.
Op onze laatste dag, 6 juni, hebben we praktische zaken geregeld. Tamar moest nog antibiotica hebben, aangezien dit een stuk goedkoper is in Thailand. We hebben voor een aantal jaar ingeslagen, mocht ze het nodig hebben. Daar hopen we natuurlijk niet op!
De receptie van ons hotel had ons geholpen met het vinden van een goedkope apotheek, wat heel handig was, want dit scheelde ook al weer 1/3e van de prijs.
Nadat we de antibiotica hadden gekocht, zijn we naar Ko Saen road gegaan om nog de laatste dingetjes te kopen voor thuis. We hadden amper geld over, dus hebben we het goedkoopste menu van de McDonald's gegeten, wat overigens prima was.
Die avond hebben we de tas ingepakt en rustig aan een serietje gekeken.
7 juni, the big day. We gaan weer terug! Na 150 dagen in Azië is het weer mooi om te gaan. Ondanks dat we meerdere wekkers hadden gezet, waren we beiden ruim voor dat ze afgingen wakker. Toch de zenuwen denken we. We hebben ook niet zo goed geslapen, maar dat halen we wel weer in in het vliegtuig.
Momenteel zitten we in de luchthaven, nadat alles soepel verlopen is. De taxi kwam op tijd en was binnen 45 minuten op de AirPort. Daarna hebben we meteen ingecheckt en zijn we door de douane gegaan. Alles zonder problemen gelukkig!
Nadat we onze laatste 100 baht (2,5e euro) hebben uitgegeven aan drinken en een hotdog zitten we nu te wachten op het vliegtuig. We boerden over 52 minuten (11:00) en dan vliegen we om 11:40 dan toch echt naar huis! Maar voordat we aankomen in Amsterdam, moeten we nog op London vliegen!
Tot snel xoxo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley