Heftige levenslessen van de Vietnamoorlog
Blijf op de hoogte en volg Tom & Tamar
15 April 2016 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Hallo Twerkers,
Voor naaktfoto's:
https://goo.gl/photos/5HaLmBCuZEbze7VQA
Vandaag zijn we redelijk op tijd opgestaan om door Saigon zelf heen te gaan lopen. We wilden naar een uitkijkpunt in een hoge toren alleen kostte dat helaas €10 per persoon dus hebben we dit maar overgeslagen. Hierna zijn we doorgelopen naar het beeld van Ho Chi Minh, de revolutiemeneer waardoor Vietnam onafhankelijk werd. Super mooi natuurlijk. Dichtbij lagen het stadhuis en het opera gebouw van Saigon. Hier zag je nog duidelijk de invloeden van de Fransen in terug. Het waren heel erg mooie gebouwen die erg op die in Europa leken. Helaas konden we er niet naar binnen om alle pracht te aanschouwen.
Hierna zijn we door gelopen naar het oude postkantoor. Dit was ook weer een super mooi gebouw. We hebben hier leuke kaarten gekocht en naar huis gestuurd.
Toen zijn we doorgelopen naar het paleis, maar helaas was dat al aan het sluiten dus konden we het alleen buiten de poort zien. Het was in tegenstelling tot de mooie koloniale gebouwen een lelijk soort modern gebouw. We waren niet onder de indruk. Ons plan was om nog naar het war museum te gaan, maar dan moesten we haasten. We vonden het toch wel erg belangrijk om rustig de tijd te nemen voor het museum en besloten dus om een van de volgende dagen te gaan.
's Avonds hadden we met Andy en Claire afgesproken om samen naar een pub crawl (kroegentocht) te gaan. Dit was heel erg gezellig. De volgende dag waren we hier nog zo moe van dat we weer geen reet uitvoerden en lekker films hebben gekeken.
Op 17 april zijn we eind van de ochtend naar het war museum geweest. Dit museum staat logischerwijs geheel in teken van de Vietnamoorlog. Het was heel erg indrukwekkend en alles werd super goed uitgelegd. We merkten dat we toch wel een te geamerikaniseerd beeld hebben van deze oorlog. Ongeveer 50,000 Amerikanen zijn gestorven tegenover 2,000,000 Vietnamezen. En wat de Amerikanen hebben aangericht is echt onvoorstelbaar. Overal waren foto's te zien, de een nog verschrikkelijker dan de ander. Zoveel verminkte mensen door de chemicaliën die Amerika heeft gesproeid onder de naam "Agent Orange". De Amerikanen verkrachtte, mishandelde en vermoordde alles wat ze tegenkwamen.
Ook waren er foto's van een oorlogsfotograaf te zien die met de Amerikaanse soldaten meereisde. Zo was er een van een doodsbang gezin. Bij de foto stond een onderschrift dat de fotograaf de Amerikanen die het gezin wilden doodschieten hen stopte. Dan denk je eerst oh wat goed, maar het tegendeel werd bewezen. Hij nam hun foto en draaide zich om waarna de Amerikanen ze afmaakten. Onvoorstelbaar vonden wij dit. Hoe kan je dat doen?! Natuurlijk is het belangrijk dat de wereld ziet wat er gebeurt daar, maar reis dan onafhankelijk in plaats van met gruwelijke moordenaars. Een van de gestoordste dingen vonden we dat de president van Amerika de oorlogsmisdadigers die de mensenrechten van Genève duidelijk hadden geschonden, ondanks hun veroordeling toch vrijsprak. Onbegrijpelijk hoe je mensen met zoveel bloed en leed aan hun handen vrij kan spreken. Dit museum vinden wij echt een aanrader en iedereen zou dit moeten zien in plaats van het weinige wat je uit de schoolboeken leert.
Na deze indrukwekkende dag hebben we bustickets geboekt en zijn we de volgende dag vertrokken naar Mui Né!
Love you kus
Voor naaktfoto's:
https://goo.gl/photos/5HaLmBCuZEbze7VQA
Vandaag zijn we redelijk op tijd opgestaan om door Saigon zelf heen te gaan lopen. We wilden naar een uitkijkpunt in een hoge toren alleen kostte dat helaas €10 per persoon dus hebben we dit maar overgeslagen. Hierna zijn we doorgelopen naar het beeld van Ho Chi Minh, de revolutiemeneer waardoor Vietnam onafhankelijk werd. Super mooi natuurlijk. Dichtbij lagen het stadhuis en het opera gebouw van Saigon. Hier zag je nog duidelijk de invloeden van de Fransen in terug. Het waren heel erg mooie gebouwen die erg op die in Europa leken. Helaas konden we er niet naar binnen om alle pracht te aanschouwen.
Hierna zijn we door gelopen naar het oude postkantoor. Dit was ook weer een super mooi gebouw. We hebben hier leuke kaarten gekocht en naar huis gestuurd.
Toen zijn we doorgelopen naar het paleis, maar helaas was dat al aan het sluiten dus konden we het alleen buiten de poort zien. Het was in tegenstelling tot de mooie koloniale gebouwen een lelijk soort modern gebouw. We waren niet onder de indruk. Ons plan was om nog naar het war museum te gaan, maar dan moesten we haasten. We vonden het toch wel erg belangrijk om rustig de tijd te nemen voor het museum en besloten dus om een van de volgende dagen te gaan.
's Avonds hadden we met Andy en Claire afgesproken om samen naar een pub crawl (kroegentocht) te gaan. Dit was heel erg gezellig. De volgende dag waren we hier nog zo moe van dat we weer geen reet uitvoerden en lekker films hebben gekeken.
Op 17 april zijn we eind van de ochtend naar het war museum geweest. Dit museum staat logischerwijs geheel in teken van de Vietnamoorlog. Het was heel erg indrukwekkend en alles werd super goed uitgelegd. We merkten dat we toch wel een te geamerikaniseerd beeld hebben van deze oorlog. Ongeveer 50,000 Amerikanen zijn gestorven tegenover 2,000,000 Vietnamezen. En wat de Amerikanen hebben aangericht is echt onvoorstelbaar. Overal waren foto's te zien, de een nog verschrikkelijker dan de ander. Zoveel verminkte mensen door de chemicaliën die Amerika heeft gesproeid onder de naam "Agent Orange". De Amerikanen verkrachtte, mishandelde en vermoordde alles wat ze tegenkwamen.
Ook waren er foto's van een oorlogsfotograaf te zien die met de Amerikaanse soldaten meereisde. Zo was er een van een doodsbang gezin. Bij de foto stond een onderschrift dat de fotograaf de Amerikanen die het gezin wilden doodschieten hen stopte. Dan denk je eerst oh wat goed, maar het tegendeel werd bewezen. Hij nam hun foto en draaide zich om waarna de Amerikanen ze afmaakten. Onvoorstelbaar vonden wij dit. Hoe kan je dat doen?! Natuurlijk is het belangrijk dat de wereld ziet wat er gebeurt daar, maar reis dan onafhankelijk in plaats van met gruwelijke moordenaars. Een van de gestoordste dingen vonden we dat de president van Amerika de oorlogsmisdadigers die de mensenrechten van Genève duidelijk hadden geschonden, ondanks hun veroordeling toch vrijsprak. Onbegrijpelijk hoe je mensen met zoveel bloed en leed aan hun handen vrij kan spreken. Dit museum vinden wij echt een aanrader en iedereen zou dit moeten zien in plaats van het weinige wat je uit de schoolboeken leert.
Na deze indrukwekkende dag hebben we bustickets geboekt en zijn we de volgende dag vertrokken naar Mui Né!
Love you kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
