Nog meer lieve Ollie's en Chiang Mai
Blijf op de hoogte en volg Tom & Tamar
17 Maart 2016 | Thailand, Chiang Mai
Hoi Popjes,
Piccaaaa's:
https://goo.gl/photos/QULKp2TNWczAJbg19
De volgende dag, 17 maart, zijn we vroeg opgestaan. We hadden ook al veel geslapen, dus dat was geen probleem. De local bij wie we verbleven had weer heerlijk gekookt en er stond een super ontbijt op tafel. Hij was ook al om 6 uur opgestaan om dit te gaan maken voor ons, twee uur later dan we aten. Ze wilden echt dat we een goede tijd zouden hebben in het park. Daarna hebben we de olifanten wederom gevoerd en gewassen. Alleen waren we nu alleen en dus niet met een grote groep. Hierdoor gingen we ons weer schuldig voelen, want nu moesten die olifanten (misschien?) tegen hun wil in ons vermaken, ongeacht dat ze wel gewassen en gevoerd werden.
Nadat we dit hadden gedaan zijn we ons klaar gaan maken om te vertrekken. We zouden die dag gaan raften, maar we moesten eerst nog anderhalf uur lopen naar het dorp waar we zouden gaan raften. Onze gids was de local bij wie we sliepen en we werden gevolgd door alle honden van het dorp. In eerste instantie was dat heel erg leuk, omdat alle honden vrolijk met ons meeliepen. Alleen daarna verlieten we het land van de dorpsbewoners en kwamen in het land van iemand anders. Daar begonnen de honden tegen de koeien te blaffen die in het water stonden te drinken. Onder de koeien waren een aantal jonge kalfjes. We probeerden de honden weg te jagen, maar dat lukte niet.
Toen begon de local allemaal stenen te gooien op de honden. Dat vonden we nogal zielig voor de dieren. Er liepen al heel wat honden terug naar het dorp, maar een paar volgden ons nog. Die moesten ook nog terug maar het dorp. We vroegen de local waarom ze terug moesten en waarom hij zo gemeen was. Hij vertelde ons dat hij niet gemeen wil zijn, dieren over het algemeen geen vlieg kwaad doet en ze met respect behandeld, maar dat als een van de honden van zijn dorp een koe zouden aanvallen van het andere dorp, hij zou moeten betalen. En dat zou hij dus niet kunnen betalen.
Dus dan heb je weer zo'n situatie waarop je het opeens wat meer begrijpt, waarom hij stenen naar een hond gooit. Helemaal omdat hij al best een zwaar leven heeft in het dorp, omdat hij dus in de rijstvelden werkt en de ouderen moet verzorgen. Hij kan het er niet bij hebben om geld te betalen aan de boer als een van de koeien gewond raakt. En de honden kan je ook weer niet terug naar het dorp sturen, want dat begrijpen ze niet. Pas als je gemeen bent, gaan ze terug. Dus de laatste hond ging pas terug nadat hij gelukkig wel per ongeluk 3 meter naar beneden viel omdat hij uitweek voor een steen. Wij vonden het niet leuk om naar te kijken, maar hoe meer medeleven we met de honden zouden hebben, hoe langer ze mee zouden lopen.
Toen ook de laatste hond wegging, konden we weer normaal doorlopen en verontschuldigde de local zich keer op keer voor z'n gedrag aangezien wij wel een beetje ontdaan waren. Hij zei dat het echt zo moest en dat hij het ook niet wilde.
Na anderhalf uur kwamen we aan in het dorp. We hadden inmiddels al wel honger gekregen. Gelukkig kregen we wéér heel lekker eten. Na te hebben gegeten zijn we met de jeep afgezet op de plek waar je kon raften. Het was niet echt raften, aangezien we doordat het het regenseizoen is door een rivier van 30 cm water gingen. Het was meer chillen in het water, wat met een lekker zonnetje erbij ook wel prima was. De local was aan de kant gebleven en doorgereden met de auto, waar hij ons op het einde weer zou op komen pikken. Wij kregen een roeier mee die ons helemaal naar het einde bracht. Onderweg zagen we veel Thaise mensen aan het water zitten. Het was de maand van vakantie voor de Thai, zodat dit hun uitstapje was. Lekker met de familie langs het water eten en drinken. Best leuk!
Toen we aankwamen en aan land gingen had de local net een cobra doodgeslagen met een vriend, aangezien die in de keuken was gekomen van het restaurant waar we hadden gegeten. Hij wilde het ons eerst niet vertellen, omdat hij dacht dat we het vervelend zouden vinden, maar wij hadden het wel graag willen zien, aangezien je niet elke dag een cobra ziet en dat het wel begrijpelijk is dat je dat ding wilt doodslaan als het in je keuken is.
Helaas hebben we het dus niet gezien! Hierna zijn we teruggereden naar Chiang Mai, waar we rond een uur of 5 aankwamen. Daar kregen we weer een nieuwe kamer in het hotel van Joe en Ling. Die dag hebben we rustig aan gedaan.
We hebben wat gegeten en gedronken en zijn in de avond aan de praat geraakt met Ferdinand. Een heel aardige jongen uit Europa. Je kan beter Europa zeggen, want zijn voorouders hebben o.a. Engels, Hongaars en Duits bloed. In al deze landen heeft hij dan ook al gewoond. Z'n ouders woonden in Spanje en hij woonde weer met z'n vriendin in Denemarken. Hij had weer gestudeerd in Schotland en in Maastricht, dus hij voelde zich bijvoorbeeld geen Nederlander, zoals wij ons voelen, maar echt een Europeaan. Het was erg leuk om met hem te praten, want dit was zo'n jongen die super slim is, maar alles op z'n eigen manier wil doen en een soort nieuwe Steve Jobs wil worden. Hij was 23, had al twee masters op zak en werkte een half uur per dag voor een Spaans bedrijf tegen 1500 euro per maand. Zijn ideeën en dingen die hij deed waren dus wel interessant om naar te luisteren! Ook was hij heel down to earth en niet zo'n showoff, waardoor het boeiend was!
18 maart
Vandaag zijn we naar de grootste tempels in Chiang Mai gegaan. Er waren er in totaal een stuk of 6, maar we besloten naar de meest boeiende tempels te gaan, ivm ons tempeloverschot in Azië. Het waren mooie tempels om te zien, maar niet mega bijzonder. Verder hebben we lekker gegeten bij een foodtruck, waar we super lekker eten hadden tegen weinig geld.
19 maart, Joe en Tom zijn vandaag op zoek gegaan voor een verjaardagstaart voor Tamar. We waren naar een aantal plekken gegaan, samen met twee Nederlanders die ook in de buurt moesten zijn. Deze Nederlanders waren al de hele week vervelend (ze zaten in ons hostel), dus we ergerden ons een beetje aan ze. Toen Tom op zoek ging naar een taart zaten ze de hele tijd te pushen om een dure taart te kopen, want 'je bent maar een keer jarig' was hun argument. Maar goed, taarten schijnen duurder te zijn in Thailand dan in Australië, zodat je omgerekend naaf euro's twee overnachtingen in een hotel, moest betalen voor een redelijke taart.
Toen we met lege handen terug kwamen en ergens anders wilden gaan kijken voor een taart, verraadde de Nederlands aan Tamar dat we op zoek waren naar een taart.. 1 dag voor haar verjaardag. Dus is Tamar mee gaan zoeken naar een taart, maar kwamen we al gauw tot de conclusie dat we liever een zalmmoot als avondeten wilde hebben ipv een overpriced taart.
Die avond, na het eten, zijn we met Joe en twee Engelse gasten van het hostel naar een Muay Thai bokswedstrijd gegaan. Dit ligt zowel Tamar als Tom niet echt, maar het was wel leuk om het een keer mee te maken. De wedstrijd was erg leuk, omdat de Engelsen er echt een feestje van maakte en hilarisch waren. Uiteindelijk waren we nog met de boksers op de foto gegaan en zijn we nog de ring ingegaan om te vechten.
Na de wedstrijd, die maar anderhalf uur duurde, zijn we weer naar huis gegaan en hebben we gezellig wat gedronken. Toen werd het 12 uur en was Tamar jarig. We kregen een verjaardagstaart van Joe, wat super aardig was van hem! Daarna hebben we met z'n allen nog gezellig gedronken en een leuke avond gehad. De Engelsen waren echt heel grappig, dus het was een geslaagd begin van Tamars verjaardag!
Piccaaaa's:
https://goo.gl/photos/QULKp2TNWczAJbg19
De volgende dag, 17 maart, zijn we vroeg opgestaan. We hadden ook al veel geslapen, dus dat was geen probleem. De local bij wie we verbleven had weer heerlijk gekookt en er stond een super ontbijt op tafel. Hij was ook al om 6 uur opgestaan om dit te gaan maken voor ons, twee uur later dan we aten. Ze wilden echt dat we een goede tijd zouden hebben in het park. Daarna hebben we de olifanten wederom gevoerd en gewassen. Alleen waren we nu alleen en dus niet met een grote groep. Hierdoor gingen we ons weer schuldig voelen, want nu moesten die olifanten (misschien?) tegen hun wil in ons vermaken, ongeacht dat ze wel gewassen en gevoerd werden.
Nadat we dit hadden gedaan zijn we ons klaar gaan maken om te vertrekken. We zouden die dag gaan raften, maar we moesten eerst nog anderhalf uur lopen naar het dorp waar we zouden gaan raften. Onze gids was de local bij wie we sliepen en we werden gevolgd door alle honden van het dorp. In eerste instantie was dat heel erg leuk, omdat alle honden vrolijk met ons meeliepen. Alleen daarna verlieten we het land van de dorpsbewoners en kwamen in het land van iemand anders. Daar begonnen de honden tegen de koeien te blaffen die in het water stonden te drinken. Onder de koeien waren een aantal jonge kalfjes. We probeerden de honden weg te jagen, maar dat lukte niet.
Toen begon de local allemaal stenen te gooien op de honden. Dat vonden we nogal zielig voor de dieren. Er liepen al heel wat honden terug naar het dorp, maar een paar volgden ons nog. Die moesten ook nog terug maar het dorp. We vroegen de local waarom ze terug moesten en waarom hij zo gemeen was. Hij vertelde ons dat hij niet gemeen wil zijn, dieren over het algemeen geen vlieg kwaad doet en ze met respect behandeld, maar dat als een van de honden van zijn dorp een koe zouden aanvallen van het andere dorp, hij zou moeten betalen. En dat zou hij dus niet kunnen betalen.
Dus dan heb je weer zo'n situatie waarop je het opeens wat meer begrijpt, waarom hij stenen naar een hond gooit. Helemaal omdat hij al best een zwaar leven heeft in het dorp, omdat hij dus in de rijstvelden werkt en de ouderen moet verzorgen. Hij kan het er niet bij hebben om geld te betalen aan de boer als een van de koeien gewond raakt. En de honden kan je ook weer niet terug naar het dorp sturen, want dat begrijpen ze niet. Pas als je gemeen bent, gaan ze terug. Dus de laatste hond ging pas terug nadat hij gelukkig wel per ongeluk 3 meter naar beneden viel omdat hij uitweek voor een steen. Wij vonden het niet leuk om naar te kijken, maar hoe meer medeleven we met de honden zouden hebben, hoe langer ze mee zouden lopen.
Toen ook de laatste hond wegging, konden we weer normaal doorlopen en verontschuldigde de local zich keer op keer voor z'n gedrag aangezien wij wel een beetje ontdaan waren. Hij zei dat het echt zo moest en dat hij het ook niet wilde.
Na anderhalf uur kwamen we aan in het dorp. We hadden inmiddels al wel honger gekregen. Gelukkig kregen we wéér heel lekker eten. Na te hebben gegeten zijn we met de jeep afgezet op de plek waar je kon raften. Het was niet echt raften, aangezien we doordat het het regenseizoen is door een rivier van 30 cm water gingen. Het was meer chillen in het water, wat met een lekker zonnetje erbij ook wel prima was. De local was aan de kant gebleven en doorgereden met de auto, waar hij ons op het einde weer zou op komen pikken. Wij kregen een roeier mee die ons helemaal naar het einde bracht. Onderweg zagen we veel Thaise mensen aan het water zitten. Het was de maand van vakantie voor de Thai, zodat dit hun uitstapje was. Lekker met de familie langs het water eten en drinken. Best leuk!
Toen we aankwamen en aan land gingen had de local net een cobra doodgeslagen met een vriend, aangezien die in de keuken was gekomen van het restaurant waar we hadden gegeten. Hij wilde het ons eerst niet vertellen, omdat hij dacht dat we het vervelend zouden vinden, maar wij hadden het wel graag willen zien, aangezien je niet elke dag een cobra ziet en dat het wel begrijpelijk is dat je dat ding wilt doodslaan als het in je keuken is.
Helaas hebben we het dus niet gezien! Hierna zijn we teruggereden naar Chiang Mai, waar we rond een uur of 5 aankwamen. Daar kregen we weer een nieuwe kamer in het hotel van Joe en Ling. Die dag hebben we rustig aan gedaan.
We hebben wat gegeten en gedronken en zijn in de avond aan de praat geraakt met Ferdinand. Een heel aardige jongen uit Europa. Je kan beter Europa zeggen, want zijn voorouders hebben o.a. Engels, Hongaars en Duits bloed. In al deze landen heeft hij dan ook al gewoond. Z'n ouders woonden in Spanje en hij woonde weer met z'n vriendin in Denemarken. Hij had weer gestudeerd in Schotland en in Maastricht, dus hij voelde zich bijvoorbeeld geen Nederlander, zoals wij ons voelen, maar echt een Europeaan. Het was erg leuk om met hem te praten, want dit was zo'n jongen die super slim is, maar alles op z'n eigen manier wil doen en een soort nieuwe Steve Jobs wil worden. Hij was 23, had al twee masters op zak en werkte een half uur per dag voor een Spaans bedrijf tegen 1500 euro per maand. Zijn ideeën en dingen die hij deed waren dus wel interessant om naar te luisteren! Ook was hij heel down to earth en niet zo'n showoff, waardoor het boeiend was!
18 maart
Vandaag zijn we naar de grootste tempels in Chiang Mai gegaan. Er waren er in totaal een stuk of 6, maar we besloten naar de meest boeiende tempels te gaan, ivm ons tempeloverschot in Azië. Het waren mooie tempels om te zien, maar niet mega bijzonder. Verder hebben we lekker gegeten bij een foodtruck, waar we super lekker eten hadden tegen weinig geld.
19 maart, Joe en Tom zijn vandaag op zoek gegaan voor een verjaardagstaart voor Tamar. We waren naar een aantal plekken gegaan, samen met twee Nederlanders die ook in de buurt moesten zijn. Deze Nederlanders waren al de hele week vervelend (ze zaten in ons hostel), dus we ergerden ons een beetje aan ze. Toen Tom op zoek ging naar een taart zaten ze de hele tijd te pushen om een dure taart te kopen, want 'je bent maar een keer jarig' was hun argument. Maar goed, taarten schijnen duurder te zijn in Thailand dan in Australië, zodat je omgerekend naaf euro's twee overnachtingen in een hotel, moest betalen voor een redelijke taart.
Toen we met lege handen terug kwamen en ergens anders wilden gaan kijken voor een taart, verraadde de Nederlands aan Tamar dat we op zoek waren naar een taart.. 1 dag voor haar verjaardag. Dus is Tamar mee gaan zoeken naar een taart, maar kwamen we al gauw tot de conclusie dat we liever een zalmmoot als avondeten wilde hebben ipv een overpriced taart.
Die avond, na het eten, zijn we met Joe en twee Engelse gasten van het hostel naar een Muay Thai bokswedstrijd gegaan. Dit ligt zowel Tamar als Tom niet echt, maar het was wel leuk om het een keer mee te maken. De wedstrijd was erg leuk, omdat de Engelsen er echt een feestje van maakte en hilarisch waren. Uiteindelijk waren we nog met de boksers op de foto gegaan en zijn we nog de ring ingegaan om te vechten.
Na de wedstrijd, die maar anderhalf uur duurde, zijn we weer naar huis gegaan en hebben we gezellig wat gedronken. Toen werd het 12 uur en was Tamar jarig. We kregen een verjaardagstaart van Joe, wat super aardig was van hem! Daarna hebben we met z'n allen nog gezellig gedronken en een leuke avond gehad. De Engelsen waren echt heel grappig, dus het was een geslaagd begin van Tamars verjaardag!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
